Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά τεσσάρων οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ, καθώς και επιβολής προστίμων, για τα φορολογικά έτη 2020 και 2021, συνολικής οφειλής άνω των 8,3 εκατομμυρίων ευρώ. Οι πράξεις εκδόθηκαν σε βάρος εταιρίας, της οποίας ο προσφεύγων κρίθηκε αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο ως εν τοις πράγμασι συνδιαχειριστής. Ο προσφεύγων επικαλέστηκε παράνομη κοινοποίηση των πράξεων (λόγω κράτησης σε φυλακή) και έλλειψη αιτιολογίας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι η ψηφιακή κοινοποίηση ήταν νόμιμη και ο ρόλος του ως αλληλεγγύως υπευθύνου, μέλους «εγκληματικής οργάνωσης», ήταν πλήρως αιτιολογημένος βάσει των εκθέσεων ελέγχου.

Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος, ΦΠΑ και Επιβολής Προστίμων για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι πράξεις είχαν εκδοθεί σε βάρος της προσφεύγουσας ως αλληλεγγύως υπεύθυνου προσώπου, στην ιδιότητα της κληρονόμου του θανόντος (23/04/2020) διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης επιχείρησης. Η ΔΕΔ (Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών) έκρινε βάσιμο τον ισχυρισμό της περί εμπρόθεσμης αποποίησης της κληρονομίας. Η ΔΕΔ δέχθηκε ότι η τετράμηνη προθεσμία για αποποίηση δεν εκκινεί χωρίς την απόδειξη της «θετικής γνώσης» του κληρονόμου τόσο για τον θάνατο όσο και για τον λόγο επαγωγής (π.χ. αποποιήσεις προηγούμενων τάξεων). Καθώς ο έλεγχος δεν θεμελίωσε αυτή τη γνώση, η αποποίηση της προσφεύγουσας κρίθηκε έγκυρη, με αποτέλεσμα την τροποποίηση των πράξεων και την άρση της αλληλέγγυας ευθύνης της.

Η απόφαση 614 του 2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από τη φερόμενη κληρονόμο του διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης επιχείρησης. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ και επιβολής προστίμων για τα έτη 2018, 2019 και 2024, με τις οποίες θεωρήθηκε αλληλεγγύως υπεύθυνη. Η ΔΕΔ δέχτηκε τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας ότι δεν είχε αποκτήσει θετική γνώση (κατά τον Αστικό Κώδικα) της επαγωγής της κληρονομίας, λόγω των προηγούμενων αποποιήσεων συγγενών Α' και Β' τάξης, και ότι προέβη σε εμπρόθεσμη αποποίηση. Καθώς ο έλεγχος δεν θεμελίωσε τη θετική γνώση στον απαιτούμενο χρόνο, αποφασίστηκε η τροποποίηση των προσβαλλόμενων πράξεων και η απαλοιφή της προσφεύγουσας ως αλληλεγγύως υπεύθυνου προσώπου.

Η απόφαση 645/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αποδέχεται μερικώς την ενδικοφανή προσφυγή κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ (περιόδου 2019) και επιβολής προστίμου, η οποία είχε εκδοθεί σε βάρος λυθείσας εταιρείας, με την προσφεύγουσα να φέρεται ως αλληλεγγύως υπεύθυνη υπό την ιδιότητα της κληρονόμου του αποβιώσαντος διαχειριστή. Η ΔΕΔ δέχεται τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας ότι δεν κατέστη νόμιμη κληρονόμος του αποβιώσαντος. Βάσει του Αστικού Κώδικα (ΑΚ 1847) και της πάγιας νομολογίας, η προθεσμία για αποποίηση ξεκινά από την «θετική γνώση» της επαγωγής και του λόγου της, δηλαδή και των προηγούμενων αποποιήσεων. Επειδή η φορολογική αρχή δεν τεκμηρίωσε ότι η προσφεύγουσα είχε λάβει γνώση πριν την ημερομηνία που δήλωσε (05-09-2024), κρίθηκε ότι η αποποίησή της ήταν εμπρόθεσμη. Κατά συνέπεια, αποφασίζεται η διαγραφή της προσφεύγουσας ως αλληλεγγύως υπεύθυνου προσώπου από τις πράξεις, ενώ η φορολογική πράξη επικυρώνεται ως προς το υπόλοιπο περιεχόμενό της.

Η απόφαση (1343/29-07-2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από φυσικό πρόσωπο κατά τριών οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου για τις φορολογικές περιόδους 2020, 2021, και 2022. Οι πράξεις, οι οποίες επικυρώνονται, καταλογίζουν συνολικό ποσό προς καταβολή περίπου 5 εκατομμυρίων ευρώ σε βάρος ιταλικής εταιρίας. Η προσφεύγουσα θεωρήθηκε αλληλεγγύως υπεύθυνη με την ιδιότητα της φορολογικής αντιπροσώπου της εταιρίας. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας ότι είχε την ιδιότητα του απλού φορολογικού εκπροσώπου ή ότι δεν έφερε ευθύνη επειδή δεν είχε ασκήσει πράξεις διαχείρισης. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο ορισμός ως φορολογικής αντιπροσώπου θεμελιώνει ρητά την αλληλέγγυα ευθύνη για ΦΠΑ βάσει του άρθρου 55 περ. α΄ του Ν. 2859/2000, ανεξάρτητα από το αν η ιδιότητα ήταν υποχρεωτική ή αν άσκησε διαχείριση. Τέλος, η ΔΕΔ σημείωσε ότι δεν προβλήθηκε κανένας ισχυρισμός ως προς την ουσία της φορολογικής καταλογιστικής πράξης.

Η απόφαση 237, εκδοθείσα στις 12-02-2025, απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του αλληλεγγύως ευθυνόμενου προσώπου κατά τεσσάρων οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2020 και 2021, που εκδόθηκαν σε βάρος της εταιρίας «............». Ο έλεγχος προσδιόρισε τις οφειλές με βάση κάθε διαθέσιμο στοιχείο, καθώς η εταιρεία δεν ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση για διάθεση λογιστικών αρχείων. Ο προσφεύγων επικαλέστηκε παραβίαση του δικαιώματος ακρόασης, ελλειπή αιτιολογία για την εν τοις πράγμασι διαχείριση και παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας, ισχυρισμοί που απορρίφθηκαν. Η απόφαση επικυρώνει τις πράξεις, καθιστώντας τον προσφεύγοντα αλληλεγγύως υπεύθυνο για τη συνολική οφειλή ύψους 8.318.497,76€ (μαζί με το τέλος επιτηδεύματος).

Η απόφαση (Αριθμός 656/12.3.2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (φορολογικό έτος 2019) που εκδόθηκε σε βάρος λυθείσας επιχείρησης, καταλογίζοντας φόρο και πρόστιμα συνολικού ποσού 91.181,52 €, λόγω μη προσκόμισης λογιστικών αρχείων. Η προσφεύγουσα αναφερόταν στην πράξη ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο υπό την ιδιότητα της κληρονόμου του θανόντος (23.04.2020) διαχειριστή της εταιρείας. Η ΔΕΔ δέχθηκε τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας ότι αποποιήθηκε εμπρόθεσμα την κληρονομιά (29.10.2024) εντός του τετραμήνου από τη θετική γνώση της επαγωγής (5.9.2024), καθώς αγνοούσε τις προηγούμενες αποποιήσεις των άλλων κληρονόμων. Κρίθηκε ότι ο έλεγχος δεν θεμελίωσε τη θετική γνώση της προσφεύγουσας ως κληρονόμου. Ως εκ τούτου, η πράξη τροποποιείται ώστε να μην αναγραφεί η προσφεύγουσα ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο.

Η απόφαση 632/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος, ΦΠΑ και προστίμων (2018, 2019). Η προσφεύγουσα αντιμετωπιζόταν ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο ως κληρονόμος του θανόντος διαχειριστή λυθείσας εταιρείας. Ο βασικός ισχυρισμός της ήταν ότι προέβη σε εμπρόθεσμη αποποίηση της κληρονομίας, καθώς έλαβε θετική γνώση της επαγωγής και του λόγου της (αποποίηση προηγούμενων τάξεων) μόλις τις 05/09/2024. Η ΔΕΔ, βασιζόμενη στον Αστικό Κώδικα και τη νομολογία του Αρείου Πάγου σχετικά με την υποχρέωση θετικής γνώσης, δέχεται τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας, καθώς δεν προέκυψε ανάμειξη ή προγενέστερη γνώση πριν την κοινοποίηση των πράξεων. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ προχωρά σε μερική αποδοχή της προσφυγής και τροποποίηση της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2019.

Η απόφαση 1112 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την εν μέρει αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής της προσφεύγουσας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα έτη 2020 και 2021, που εκδόθηκαν από τη ΔΟΥ Ιωαννίνων. Οι αρχικές πράξεις βασίστηκαν σε διαπιστώσεις έκδοσης και λήψης εικονικών φορολογικών στοιχείων, μη εξόφλησης δαπανών άνω των 500€ με τραπεζικό μέσο και μη απόδειξης μεταφοράς για ενδοκοινοτικές παραδόσεις. Η ΔΕΔ, εξετάζοντας νέα στοιχεία κατόπιν αναπομπής, αναγνώρισε την έκπτωση δαπάνης καθαρής αξίας 4.140,00€ και αντίστοιχου ΦΠΑ 924,26€ για το 2020, τροποποιώντας τις πράξεις. Ωστόσο, απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς σχετικά με την εικονικότητα των τιμολογίων και την έλλειψη τεκμηρίωσης των ενδοκοινοτικών παραδόσεων.

Η απόφαση 264/19.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της προσφεύγουσας ατομικής επιχείρησης (λιανικό εμπόριο) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Ξάνθης. Ο έλεγχος εφάρμοσε την έμμεση τεχνική της αρχής των αναλογιών, καθώς το δηλούμενο εισόδημα της προσφεύγουσας και του συζύγου της κρίθηκε ανεπαρκές για την κάλυψη των προσωπικών δαπανών διαβίωσης. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί μη νόμιμης κοινοποίησης των πράξεων (κρίνοντας νόμιμη την ψηφιακή ανάρτηση στο TAXISnet) και περί εσφαλμένης εφαρμογής της έμμεσης τεχνικής ελέγχου. Ως εκ τούτου, επιβεβαιώνονται οι καταλογισμοί συνολικού ποσού 2.724,09€ για το 2018 και 24.353,33€ για το 2019.