Η παρούσα απόφαση απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από πρόσωπο με Α.Φ.Μ. ... κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φ.Π.Α. και προστίμων, οι οποίες εκδόθηκαν σε βάρος εταιρείας για τις φορολογικές περιόδους 2017 έως 2021. Ο προσφεύγων, ο οποίος είχε οριστεί προσωρινά μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, φερόταν ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο. Ο έλεγχος του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΑΤΤΙΚΗΣ προσδιόρισε Φ.Π.Α. με κάθε διαθέσιμο μέσο (λόγω μη προσκόμισης λογιστικών αρχείων) και δεν αναγνώρισε την έκπτωση Φ.Π.Α. εισροών. Ο προσφεύγων ισχυριστήκε έλλειψη ευθύνης λόγω μη αποδοχής του διορισμού του και μη άσκησης πραγματικής διοίκησης, προσκομίζοντας Εξώδικη Δήλωση. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τελικά την προσφυγή του.

Η απόφαση 369/10-03-2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας ατομικής επιχείρησης (ΑΦΜ ...............) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος/προστίμου για τα φορολογικά έτη 2017 και 2018 της Δ.Ο.Υ. Σερρών. Η απόφαση αποδέχεται μερικά την προσφυγή. Συγκεκριμένα, ακυρώνει την πράξη για το φορολογικό έτος 2017 (διαφορά φόρου 531,31€) λόγω παραγραφής, καθώς ο φόρος δεν υπερέβαινε το όριο των 100.000€ για φοροδιαφυγή. Αντίθετα, επικυρώνει την πράξη για το φορολογικό έτος 2018 (διαφορά φόρου 57.772,13€). Η επικύρωση βασίζεται στην κρίση ότι η προσφεύγουσα έλαβε και καταχώρησε εικονικά φορολογικά στοιχεία και δεν εξόφλησε συννόμως δαπάνες άνω των 500€, ενώ απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί της για έλλειψη αιτιολογίας, καλή πίστη, παραβίαση του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης και παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας. Το συνολικό ποσό για καταβολή για το 2018 ανέρχεται σε 97.010,89€ (φόροι, πρόστιμα, ειδική εισφορά αλληλεγγύης).

Η Απόφαση 379/2024 του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά την αίτηση αναίρεσης ανώνυμης εταιρείας κατά της επιβολής δημοσιονομικής διόρθωσης ύψους 8.466.013,20 ευρώ (πλέον τόκων). Η χρηματοδότηση είχε ληφθεί από το ΕΤΠΑ για επενδυτικό σχέδιο, αλλά ανακλήθηκε λόγω διαπίστωσης υπερτιμολόγησης και χρήσης μερικώς εικονικών τιμολογίων, θεωρούμενη ως σοβαρή παρατυπία. Το Δικαστήριο απέρριψε τους λόγους αναίρεσης της εταιρείας σχετικά με την αρμοδιότητα του ΣΔΟΕ, τις διαδικαστικές πλημμέλειες, την αιτιολογία και την παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, επιβεβαιώνοντας την ολική ανάκτηση της ενίσχυσης. Ωστόσο, λόγω της ύπαρξης μεταγενέστερης αμετάκλητης αθωωτικής ποινικής απόφασης για τα ίδια γεγονότα, εξέτασε τον σχετικό πρόσθετο λόγο ως αίτηση αναθεώρησης και τον παρέπεμψε στο Έβδομο Τμήμα, διασφαλίζοντας την αρχή του τεκμηρίου αθωότητας.

Η απόφαση 736/02.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογουμένου (ατομική επιχείρηση) κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμων των ετών 2019 και 2020 της Δ.Ο.Υ. Σερρών. Οι πράξεις αφορούσαν τη μη αναγνώριση δαπανών, συνολικής καθαρής αξίας 131.430,50€ για το 2019 και 35.000,00€ για το 2020, λόγω λήψης εικονικών φορολογικών στοιχείων. Η ΔΕΔ απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος (έλλειψη αιτιολογίας, βάρος απόδειξης, καλή πίστη, παραβίαση τεκμηρίου αθωότητας και αναλογικότητας), καθώς κρίθηκαν βάσιμες οι διαπιστώσεις του ελέγχου ότι οι εκδότες των στοιχείων ήταν επαγγελματικά ανύπαρκτοι ή δεν διέθεταν την υποδομή για τις επίμαχες συναλλαγές. Επικυρώθηκε συνολική οφειλή 84.066,89€ για το 2019 και 9.291,77€ για το 2020.

Η απόφαση 762 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2022. Ο έλεγχος του 2ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης είχε καταλογίσει διαφορά φόρου και πρόστιμο ύψους 42.509,39€, καθώς απέρριψε την ανάλωση κεφαλαίου 108.630,29€ που επικαλέστηκε ο προσφεύγων για την κάλυψη τεκμηρίου αγοράς ακινήτου. Η φορολογική αρχή, μη αποδεχόμενη τον πίνακα ανάλωσης, προσδιόρισε το φορολογητέο εισόδημα με βάση τον εναλλακτικό τρόπο ελάχιστης φορολογίας (τεκμήρια) στο ύψος των 85.676,46€. Η ΔΕΔ, αφού συνέταξε δικούς της πίνακες ανάλωσης κεφαλαίου προηγούμενων ετών (2003-2021), διαπίστωσε ότι υπήρχε διαθέσιμο υπόλοιπο κεφαλαίου ύψους 110.547,23€. Ως εκ τούτου, έκρινε ότι ο προσφεύγων ορθά χρησιμοποίησε το ποσό των 108.630,29€, αποδεχόμενη τον ισχυρισμό του και ακυρώνοντας τη φορολογική επιβάρυνση που προέκυψε από τα τεκμήρια. Το τελικό φορολογητέο εισόδημα παρέμεινε το δηλωθέν (2.859,22€).

Η απόφαση 295/21.02.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε ατομική επιχείρηση (χονδρικό εμπόριο επιτραπέζιων ρολογιών) κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος/πράξης επιβολής προστίμου (φορολογικό έτος 2020) του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Η αρχική πράξη επέβαλε φόρο 22.587,09€ πλέον προστίμου 11.293,55€, επειδή η φορολογική αρχή δεν αναγνώρισε προς έκπτωση δαπάνες καθαρής αξίας 51.400,00€, λόγω λήψης δύο εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες συναλλαγές. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας (έλλειψη αιτιολογίας, καλή πίστη, παραβίαση τεκμηρίου αθωότητας, αναλογικότητας και προηγούμενης ακρόασης). Η απόφαση επιβεβαίωσε την εικονικότητα των στοιχείων, επικαλούμενη την έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής και οικονομικής οργάνωσης του εκδότη, καθώς και το γεγονός ότι τα τραπεζικά παραστατικά πληρωμής δεν αποδείκνυαν από μόνα τους την πραγματοποίηση των συναλλαγών.

Με την κρινόμενη αίτηση, όπως οι λόγοι αυτής αναπτύσσονται στο από 30.1.2023 νομίμως κατατεθέν υπόμνημα, ζητείται η αναίρεση της 632/2021 απόφασης του Δευτέρου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, καθ’ ο μέρος, με αυτήν, κατ’ εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας, έγινε εν μέρει δεκτή έφεση του αναιρεσίβλητου …κατά της 552/10.4.2017 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Θεσσαλονίκης και περιορίσθηκε το σε βάρος του, συνεπεία ανακλήσεως του διορισμού του λόγω πλαστογραφίας του βαθμού πτυχίου του, καταλογισθέν ποσό των 224.622,87 ευρώ, στο ύψος των 10.000,00 ευρώ, επί τω τέλει της εν όλω απόρριψης της έφεσής του. Επί του βασίμου της προβολής του ίδιου λόγου το Δικαστήριο κρίνει ότι το δικάσαν Τμήμα, κατ’ εφαρμογή της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας, θεμελίωσε την κρίση του, κατά την επιμέτρηση του καταλογισθέντος ποσού, εκτός από την οικονομική κατάσταση του αναιρεσιβλήτου και στο σύνολο των πραγματικών δεδομένων που αναγράφονται στο ιστορικό της πληττόμενης απόφασης, εφαρμόζοντας τα κριτήρια που διαμορφώθηκαν από τη νομολογία του Δικαστηρίου.	Περαιτέρω, το τρωθέν κύρος της υπηρεσίας συναρτάται άμεσα με την παραβίαση της αρχής της αξιοκρατίας, την οποία το δικάσαν Τμήμα συνεκτίμησε, ενώ η υποχρέωση αυτοενοχοποίησης που δεν είναι νοητή στο ποινικό δίκαιο [βλ. άρθρο 104 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ν. 4620/2019, Α΄ 96 και διόρθωση σφαλμάτων σε Α΄ 122/16.7.2019), άρθρο 6 παρ. 2 της ΕΣΔΑ, που κυρώθηκε με το ν.δ/μα 53/1974 (Α΄ 256) και έχει αυξημένη τυπική ισχύ σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, καθώς και άρθρο 14 παρ. 3 περ. ζ΄ του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2462/1997 (Α΄ 25), βάσει των οποίων ο ύποπτος ή ο κατηγορούμενος, στο πλαίσιο της δίκαιης δίκης και του τεκμηρίου της αθωότητας, δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συμμετάσχει ενεργώς στην αυτοενοχοποίησή του και τα αρμόδια όργανα δεν μπορούν να τον εξαναγκάσουν στην κατάθεση τέτοιων στοιχείων, πρβλ. ΑΠ 681/2023], δεν ισχύει ούτε στο υπαλληλικό ή δημοσιονομικό δίκαιο ούτε μπορεί, κατά συνέπεια, να ληφθεί υπόψη ως κριτήριο για την εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας. Τούτων δοθέντων, και με δεδομένο ότι η προσβολή της αρχής της αξιοκρατίας και της ισότητας στην κατάληψη δημόσιων θέσεων δεν είναι το μοναδικό κριτήριο που λαμβάνεται υπόψη από το Δικαστήριο κατά την εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας, το δικάσαν Τμήμα ορθώς εφάρμοσε την αρχή της αναλογικότητας, προβαίνοντας στις αναγκαίες σταθμίσεις βάσει των τεθέντων από το Δικαστήριο κριτηρίων και των πραγματικών περιστατικών της υπόθεσης, ώστε το αποκαταστατικό της νομιμότητας μέτρο του καταλογισμού σε βάρος του αναιρεσιβλήτου σε συνδυασμό με την ανάκληση του διορισμού του που επάγεται απώλεια της εργασίας του, να μην μετατρέπεται σε κύρωση, τα δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενα είναι στο σύνολό τους απορριπτέα ως αβάσιμα.  	Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης να απορριφθεί.