ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ-ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗ ΦΟΡΟΥ:Με τα δεδομένα αυτά και όσα εκτέθηκαν στις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν,  ο προβαλλόμενος λόγος διαφωνίας πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Τούτο διότι, αφενός η φερόμενη ως δικαιούχος εταιρεία έχει την καταστατική της έδρα στην Κύπρο και συνεπώς δεν είναι φορολογικός κάτοικος Ελλάδας, αφετέρου δεν προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου ότι αποκτά εισόδημα στην ημεδαπή μέσω μόνιμης εγκατάστασης και συνεπώς δεν υπόκειται στον ελληνικό φόρο εισοδήματος και συνακόλουθα στην παρακράτηση φόρου 4% σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 64 παρ. 2 του ν. 4172/2013..(..)το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών εκτύπωσης των συγγραμμάτων πραγματοποιείται στην έδρα της εταιρείας στην Κύπρο, μόνη η μη προσκόμιση εγγράφων εκτελωνισμού των συγγραμμάτων από την Κύπρο στην Ελλάδα δεν αρκεί για να αποδείξει ότι η φορολογική κατοικία της φερόμενης ως δικαιούχου εταιρείας βρίσκεται στην Ελλάδα υπό την έννοια ότι ο τόπος άσκησης πραγματικής διοίκησης είναι στην ημεδαπή, ούτε επιπρόσθετα αρκεί για να αποδείξει ότι η φερόμενη ως δικαιούχος αποκτά εισόδημα στην ημεδαπή μέσω μόνιμης εγκατάστασης,..

Η απόφαση 505/04-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ομόρρυθμης εταιρίας κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Η εταιρία κατείχε εικονικά φορολογικά στοιχεία συνολικής καθαρής αξίας 59.044,90 € από συναλλακτικά ανύπαρκτες εταιρίες. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί ανωτέρας βίας (κλοπή λογιστικών αρχείων) λόγω έλλειψης δέουσας επιμέλειας και επικύρωσε τις προσβαλόμενες πράξεις, καταλογίζοντας συνολικό ποσό 27.112,67 € για Φόρο Εισοδήματος και 54.787,31 € για ΦΠΑ (συμπεριλαμβανομένων προστίμων) εις βάρος της προσφεύγουσας.

Φορολογία εισοδήματος από κινητές αξίες (τόκοι δανείων).(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
α) Τα ανταλλάγματα, που έλαβε ένα πρόσωπο από άλλο, βάσει της εμφανιζόμενης στα μεταξύ τους ιδιωτικά συμφωνητικά συμφωνίας για χορήγηση κεφαλαίου από το πρώτο για την αγορά από το δεύτερο μετοχών της ημεδαπής εταιρίας «….Α.Ε.», και τα οποία (ανταλλάγματα) ανήρχοντο σε ποσοστό (50% και αργότερα 75%) επί των προσωπικών κερδών από την άνω εταιρία του δευτέρου (λήπτη του κεφαλαίου και ακολούθως κυρίου, αμέσως ή εμμέσως, του συνόλου των μετοχών, διαχειριστή κλπ της εν λόγω εταιρίας), δεν μπορεί, με βάση το διδόμενο πραγματικό, να θεωρηθούν εισόδημα αυτού από κινητές αξίες (τόκοι δανείων ημεδαπής προέλευσης), σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 24 (παρ.1 περ.γ’ πρώτο εδάφιο) και 25 (παρ.3) του Ν 2238/1994 «Κύρωση Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος» (ΚΦΕ), και γι’ αυτό δεν υπόκειται στην προβλεπόμενη από τις διατάξεις της παρ.4 του άρθρου 54 του ίδιου νόμου παρακράτηση φόρου με συντελεστή 20%, καθόσον δεν προκύπτει από το περιεχόμενο του συμφωνητικού υποχρέωση απόδοσης του χορηγηθέντος κεφαλαίου. β) Η σχέση που φαίνεται συνδέει τα αναφερόμενα στο ερώτημα φυσικά πρόσωπα με βάση αποκλειστικώς και μόνο τα εν λόγω συμφωνητικά είναι εκείνη της παρακοινωνίας (εσωτερική εταιρία χωρίς εμφανές φορολογικό ενδιαφέρον).

Έκταση δεδικασμένου αμετάκλητης δικαστικής απόφασης ερμηνείας όρων συμφωνίας πιστωτών του άρθρου 44 του ν. 1892/1990.1) Παράγει δεδικασμένο για τις οφειλές της υπό ειδική εκκαθάριση τελούσας εταιρίας «ΑΛ…..A.T.E.» και, ήδη από το 2015 «ΑΧ…..A.T.E.», που προέρχονται από την συμμετοχή της σε κοινοπραξία και εμπίπτουν χρονικά στο πεδίο εφαρμογής της μεταξύ αυτής και των πιστωτών της καταρτισθείσας στις 28.11.2006 συμφωνίας του άρθρου 44 του ν. 1892/1990, η οποία επικυρώθηκε με την με αριθ. 1217/2008 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, η παρεμπίπτουσα κρίση που διατυπώθηκε με τις αμετάκλητες με αριθ. 1674/2017 και 1675/2017 αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης, με διαδίκους την εταιρία και το Ελληνικό Δημόσιο, ότι ο όρος 3.3.2.δ.4 (παράγραφος όγδοη) της συμφωνίας είναι εφαρμοστέος ως ειδικότερος έναντι του όρου 3.3.2.δ.2 αυτής (σύμφωνα με τον οποίο οι οφειλές της εταιρίας προς το Δημόσιο από κάθε αιτία, ιδίως Φ.Π.Α., φόρο εισοδήματος κ.λπ., καταβάλλονται στο 10% αυτών, διαγραφομένου του λοιπού 90%), με αποτέλεσμα να αναγνωριστεί από το δικαστήριο ότι οι απαιτήσεις του Ελληνικού Δημοσίου κατά της εταιρίας από την συμμετοχή της στην Κοινοπραξία «Θ. Α.Ε. - ΑΛ. Α.Τ.Ε. - Κ.Μ. A.T.E.B.E.» έχουν αποσβεστεί στο σύνολό τους και να διαταχθεί η επιστροφή των καταβληθέντων, κατ’ εφαρμογή του όρου 3.3.2.δ.2 της συμφωνίας, χρηματικών ποσών στην εταιρία ως αχρεωστήτως εισπραχθέντων από το Ελληνικό Δημόσιο. 2) Οφείλει η Φορολογική Διοίκηση να εφαρμόζει στο εξής τον όρο 3.3.2.δ.4 και όχι τον όρο 3.3.2.δ.2 της ανωτέρω συμφωνίας για τις εμπίπτουσες σε αυτήν οφειλές της εταιρίας προς το Δημόσιο από την συμμετοχή της σε οποιαδήποτε κοινοπραξία. 3) Γεννάται υποχρέωση επιστροφής των ποσών που έχουν, κατ’ εφαρμογή του όρου 3.3.2.δ.2 της συμφωνίας, καταβληθεί από την εταιρία, καθώς και εκείνων, για τα οποία δεν έχει ασκηθεί προσφυγή, υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι οι σχετικές απαιτήσεις της εταιρίας δεν έχουν υποπέσει σε παραγραφή (πλειοψ.). 

Η απόφαση 320/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρίας χονδρικού εμπορίου φρούτων και λαχανικών κατά τριών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και προστίμου για τις περιόδους 01.10.2021 έως 30.06.2023. Η εταιρία αμφισβήτησε την επιβολή ΦΠΑ σε ενδοκοινοτικές παραδόσεις, εξαγωγές και πωλήσεις υπηρεσιών, επικαλούμενη νέα αποδεικτικά στοιχεία (CMR, τραπεζικά έγγραφα, ΕΔΔΑ) τα οποία εξετάστηκαν με αναπομπή στη Δ.Ο.Υ. Η ΔΕΔ αποφασίζει τη μερική αποδοχή της προσφυγής. Ακυρώνει την πράξη της περιόδου 2021/4ο τρίμηνο (αναγνωρίζοντας έκπτωση ΦΠΑ 1.173,90€) και τροποποιεί ανάλογα την πράξη του 2022, μειώνοντας τον συνολικό φόρο καταβολής από 50.348,82€ σε 48.587,97€. Επικυρώνει ωστόσο την πράξη της περιόδου 01.01.2023 – 30.06.2023, καθώς έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε η νόμιμη απαλλαγή των συναλλαγών από ΦΠΑ για τις εν λόγω περιόδους.

Η απόφαση 976 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ανώνυμης βιομηχανικής εταιρίας κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και Φ.Π.Α. για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα ζήτησε, έλαβε και καταχώρησε στα βιβλία της εικονικά φορολογικά στοιχεία, συνολικής καθαρής αξίας 16.073,60 ΕΥΡΩ, για συναλλαγές προπανίου που ήταν ανύπαρκτες στο σύνολό τους. Η εταιρία ισχυρίστηκε ότι οι συναλλαγές ήταν πραγματικές λόγω των υψηλών αναγκών της σε προπάνιο. Παρόλα αυτά, η απόρριψη βασίζεται σε στοιχεία ελέγχου (σημειώσεις οδηγού, ταχογράφοι) που αποδεικνύουν ότι το βυτιοφόρο όχημα του εκδότη των στοιχείων δεν μετέβη στις εγκαταστάσεις της προσφεύγουσας. Η απόφαση επικυρώνει τις πράξεις καταλογισμού φόρου και προστίμων, διαμορφώνοντας συνολική οφειλή 6.992,02 ΕΥΡΩ για Φόρο Εισοδήματος και 5.786,49 ΕΥΡΩ για Φ.Π.Α.