Κρίσιμος χρόνος νέας διοικητικής κρίσεως ύστερα από ακυρωτική δικαστική απόφαση. Λήψη υπ’ όψη μεταγενεστέρων της ακυρωθείσης πράξεως ι) αθωωτικής αποφάσεως Ποινικού Δικαστηρίου, ιι) αποφάσεως περί παύσεως πειθαρχικής διώξεως.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
α) Κρίσιμος χρόνος νέας κρίσεως του Υπηρεσιακού Συμβουλίου κατόπιν ακυρώσεως από το Διοικητικό Εφετείο αποφάσεως περί θέσεως δημοσίου υπαλλήλου σε κατάσταση αργίας είναι ο χρόνος εκδόσεως της ακυρωθείσης αποφάσεως. β) Το Υπηρεσιακό Συμβούλιο κατά τη νέα κρίση του οφείλει να λάβει υπ’ όψη και τις μεταγενέστερες της αποφάσεως αργίας ι) σχετική αθωωτική για τον υπάλληλο απόφαση Ποινικού Δικαστηρίου, ιι) απόφαση περί παύσεως της πειθαρχικής του διώξεως.

Ανάκληση απόφασης επιβολής προστίμου για αυθαίρετη κατάληψη κοινόχρηστου χώρου, κατόπιν αθωωτικής απόφασης ποινικού δικαστηρίου.

Δημόσιοι υπάλληλοι. Πειθαρχικό δίκαιο. Επιβολή της πειθαρχικής ποινής της οριστικής παύσεως. Παραγραφή ποινικού αδικήματος. Μη δυνατότητα επαναλήψεως της πειθαρχικής διαδικασίας.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Α) Η παραγραφή του αδικήματος αποτελεί λόγο εξαλείψεως του αξιοποίνου και το επιλαμβανόμενο ποινικό δικαστήριο, διαπιστώνοντας τη συντέλεση της παραγραφής κατά τη στάση αυτή της δίκης, υποχρεούται να κηρύξει την οριστική παύση της ποινικής διώξεως, χωρίς να δύναται να ερευνήσει την ουσία της υποθέσεως, η αξιόποινη πράξη παραμένει, ενδεχομένως, άδικη και καταλογιστή, η δε κηρύττουσα την οριστική παύση της ποινικής διώξεως απόφαση του ποινικού δικαστηρίου, που είναι ή κατέστη αμετάκλητη, δεν αποτελεί αθώωση και δεν εξομοιώνεται προς αμετάκλητη αθωωτική απόφαση. Β) Κατά τα λοιπά, ερείδεται επί εσφαλμένης προϋποθέσεως και τίθεται προώρως το ερώτημα, καθ όσον σ αυτό παρατίθεται ως δεδομένο η ύπαρξη αθωωτικής αποφάσεως του πρωτοβαθμίου υπηρεσιακού συμβουλίου μετά από επανάληψη της πειθαρχικής διαδικασίας, ενώ η αθωωτική αυτή απόφαση είναι παράνομη (παραβίαση των άρθρων 114 και 143 παρά του Υπαλληλικού Κώδικα) και υπόκειται σε ένσταση.

Κοινοτικό Δίκαιο - Γεωργία. Υποχρέωση ή μη ανάκλησης διοικητικών πράξεων μετά την έκδοση αθωωτικής απόφασης πρωτοβάθμιου ποινικού δικαστηρίου.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
(Τριμελούς Επιτροπής) Μη υπάρχουσας αμετάκλητης δικαστικής απόφασης (ποινικού ή ακυρωτικού δικαστηρίου) που να βεβαιώνει μετά δυνάμεως δεδικασμένου πραγματικά περιστατικά διαφορετικά από εκείνα που ελήφθησαν υπόψη κατά την έκδοση των επίμαχων διοικητικών πράξεων ή να ακυρώνει αυτές, οι ως άνω πράξεις θεωρούνται ως κατά τεκμήριο νόμιμες, της υπηρεσίας μη υποχρεούμενης να προβεί στην ανάκλησή τους.

ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ-ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΟΛΟΓΟΙ:Με βάση τα προεκτεθέντα, το Τμήμα, κρίνοντας ότι δεν μπορεί να αποστεί από την αθωωτική κρίση του ποινικού δικαστηρίου ως προς το ότι η ήδη αναιρεσίβλητη δεν τέλεσε τις αποδιδόμενες σε αυτήν ποινικά κολάσιμες πράξεις, που έχουν την ίδια αντικειμενική υπόσταση με τις αποδοθείσες σ’ αυτήν με την καταλογιστική απόφαση παράνομες πράξεις, οι οποίες αποτέλεσαν την γενεσιουργό αιτία πρόκλησης του ελλείμματος στη διαχείριση του ..., δεν έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή των ως άνω διατάξεων.(..)Σε κάθε περίπτωση, το αντικείμενο της υπό κρίση διαφοράς, το οποίο συνίσταται κατά το μεγαλύτερο μέρος του στην επιβολή των νόμιμων προσαυξήσεων, οι οποίες επιβλήθηκαν στην ανωτέρω, λόγω της επιγενόμενης αναπλήρωσης του δημιουργηθέντος στην διαχείρισή της ελλείμματος, δεν θίγει την αθωωτική κρίση του ποινικού δικαστηρίου, αλλά συμπορεύεται μ’ αυτήν, δοθέντος ότι, το ως άνω έλλειμμα, κατά ρητή παραδοχή του ποινικού Δικαστηρίου, επεστράφη από αυτήν και κατατέθηκε σε λογαριασμό του ..., λόγω της ιδιότητάς της ως υπολόγου. Όμως η γνώμη αυτή δεν εκράτησε.Κατόπιν των ανωτέρω, μη υπάρχοντος άλλου αναιρετικού λόγου, η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί.

Δεδικασμένο. Αθωωτική απόφαση ποινικού δικαστηρίου. Κυρώσεις διοικητικές. Μέθη.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Σε περίπτωση επιβολής σε βάρος οδηγού οχήματος των προβλεπομένων από τις διατάξεις του άρθρου 42 παρ.6 περ.γ’ του Ν 2696/1999 διοικητικών κυρώσεων, με την αιτιολογία ότι αυτός οδηγούσε ευρισκόμενος σε κατάσταση μέθης, η διαπίστωση από το ποινικό δικαστήριο, με αμετάκλητη απόφασή του, ότι η συγκέντρωση οινοπνεύματος στο αίμα του ελεγχόμενου οδηγού δεν ήταν αποτέλεσμα μέθης, αλλά χρήσεως φαρμάκων, τα οποία περιείχαν στη σύνθεσή τους οινόπνευμα, αποτελεί διάγνωση της ανυπαρξίας στοιχείου της αντικειμενικής υποστάσεως της εν λόγω παραβάσεως, η οποία υποχρεώνει τη Διοίκηση να άρει τις επιβληθείσες διοικητικές κυρώσεις.

Δήμαρχοι. Πειθαρχική ποινή. Δυνατότητα επανάληψης πειθαρχικής διαδικασίας μετά την έκδοση αμετάκλητης απόφασης ποινικού δικαστηρίου, το οποίο έκρινε υπό ταυτόσημα πραγματικά περιστατικά προς εκείνα της πειθαρχικής δίκης.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Είναι δυνατή η επανάληψη της πειθαρχικής διαδικασίας, μετά την επιβολή πειθαρχικής ποινής αργίας εις βάρος Δημάρχου, στο πλαίσιο γενικότερης αρχής του πειθαρχικού δικαίου (άρθρα 114 Υπαλληλικού Κώδικα και 118 Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων), εφόσον επακολούθησε αμετάκλητη αθωωτική απόφαση ποινικού δικαστηρίου ανεξαρτήτως εάν τούτο εξέφερε κρίση μετά ή άνευ αμφιβολιών και υπό την προϋπόθεση, ότι τα πραγματικά περιστατικά της ποινικής δίωξης ταυτίζονται με εκείνα της πειθαρχικής.

Η απόφαση 222/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά Πράξης του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής. Ο προσφεύγων, διατελέσας διευθύνων σύμβουλος εταιρείας, ζήτησε την απαλλαγή του από την προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη για φορολογικές οφειλές ετών 2007-2008, επικαλούμενος έλλειψη υπαιτιότητας και αμετάκλητη αθωωτική απόφαση ποινικού δικαστηρίου. Η Διεύθυνση απέρριψε τους ισχυρισμούς του, καθώς η αθωωτική απόφαση αφορούσε άλλα αδικήματα (μη έγκαιρη καταβολή εργοδοτικών εισφορών) και δεν διαπίστωνε ρητά την έλλειψη υπαιτιότητάς του για τις φορολογικές οφειλές. Επιπλέον, διαπιστώθηκε η ενεργός συμμετοχή του στη διαχείριση μέσω της υπογραφής του δημοσιευθέντος ισολογισμού της εταιρείας. Συνεπώς, κρίθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 49 του ΚΦΔ για την αλληλέγγυα ευθύνη.

Αίτημα επανάληψης πειθαρχικής διαδικασίας, εξαφάνισης ή περιορισμού της επιβληθείσας πειθαρχικής ποινής και μισθολογικής αποκατάστασης πρώην υπαλλήλου, μετά την έκδοση αμετάκλητης απόφασης ποινικού δικαστηρίου, λόγω εξάλειψης αξιοποίνου.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η έλλειψη εγκλήσεως στην ποινική δίκη, όταν κατά νόμο απαιτείται, αποτελεί λόγο εξαλείψεως του αξιοποίνου και το επιλαμβανόμενο ποινικό δικαστήριο, διαπιστώνοντας την έλλειψή της, υποχρεούται να κηρύξει την οριστική παύση της ποινικής διώξεως, η αξιόποινη όμως πράξη παραμένει άδικη και καταλογιστή, η δε κηρύττουσα την παύση της ποινικής διώξεως απόφαση του ποινικού δικαστηρίου, που είναι ή κατέστη αμετάκλητη, δεν είναι αθωωτική ούτε εξομοιώνεται με αθωωτική. Ως εκ τούτου σε περίπτωση εκδόσεως τέτοιας αποφάσεως δεν υφίσταται δυνατότητα επαναλήψεως της πειθαρχικής δίκης με την οποία είχε επιβληθεί πειθαρχική ποινή για την πράξη που περιγράφεται στην ποινική απόφαση. Μη υπάρχουσας δε δυνατότητας επαναλήψεως της πειθαρχικής δίκης δεν είναι δυνατή η εξαφάνιση ή ο περιορισμός της επιβληθείσας πειθαρχικής ποινής και η χορήγηση του στερηθέντος, λόγω της ποινής αυτής, μισθολογικού κλιμακίου. Αίτημα επαναλήψεως πειθαρχικής δίκης δύναται να υποβάλει και ο συνταξιοδοτηθείς, λόγω παραιτήσεως, υπάλληλος.

Κοινοτικό Δίκαιο. Επιδοτήσεις προς οινοποιητική εταιρία. Καταβολή της ενίσχυσης μετά την έκδοση απόφασης του ΣτΕ. Δεδικασμένο και αποτελέσματα εξ αυτού.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Προεδρεύων: Β.Κοντόλαιμος, Νομικός Σύμβουλος Εισηγητής: Ι.Χαλκιάς, Πάρεδρος Από την αμετάκλητη απόφαση του ΣτΕ 615/1999 πηγάζει δεδικασμένο (άρθρο 50 παρ.5 ΠΔ 18/89) το οποίο η Διοίκηση είναι υποχρεωμένη να σεβαστεί. Άρα οφείλει να καταβάλλει στην "ΕΡΚΙΣ ΑΕ" το ποσόν των 2.680.343 δρχ. νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση. Το ποσό αυτό αφορά στην επιδότηση για την υποχρεωτική απόσταξη που έκανε η ΕΡΚΙΣ ΑΕ στα πλαίσια του Καν.(ΕΟΚ) 377/79 στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Όμως το δεδικασμένο αυτό ισχύει μόνο μεταξύ των διαδίκων ήτοι του Δημοσίου και της εταιρίας "ΕΡΚΙΣ ΑΕ" (οινοπνευματοποιός εταιρία) χωρίς να δημιουργεί έννομα αποτελέσματα στις σχέσεις μεταξύ Δημοσίου και ΚΑΒΙΝΟ ΑΕ (οινοπαραγωγός εταιρία) αφού κατά το άρθρο 4 του Καν.(ΕΟΚ) 2046/89 του Συμβουλίου της 19.6.1989 "για τη θέσπιση γενικών κανόνων σχετικά με την απόσταξη οίνων και των προϊόντων της οινοποίησης" (όμοια ρύθμιση στον Καν.(ΕΟΚ) 2179/83) μεταξύ του παραγωγού και του οινοπνευματοποιού συνάπτεται σύμβαση με εκατέρωθεν δικαιώματα και υποχρεώσεις χωρίς συμμετοχή του Δημοσίου το οποίο απλά ελέγχει τη διεξαγωγή των σχετικών εργασιών και την τήρηση των υποχρεώσεων.