ΝΣΚ/104/2009
Τύπος: Γνωμοδότησεις Ν.Σ.Κ.
Δήμαρχοι. Έκπτωση – Αργία. Δυνατότητα επιβολής, σε περίπτωση καταδίκης τους, για απόπειρα τέλεσης των σχετικών πλημμελημάτων.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή
Η καταδίκη για απόπειρα τέλεσης πλημμελήματος, εκ των περιοριστικώς μνημονευομένων στις διατάξεις των άρθρων 146 (ισχύων Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων) και 187 (προϊσχύσας Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας) επισύρει, κατ αντιστοιχία των οικείων προϋποθέσεων, το διοικητικό μέτρο της αργίας ή της έκπτωσης αιρετών οργάνων πρωτοβάθμιων Ο.Τ.Α.
Ιστορικό Αναθεωρήσεων (Πιλοτική Εφαρμογή)
Σχετικά Έγγραφα
Π.Δ.76/1985
Κωδικοποίηση σε ενιαίο κείμενο νόμου με τίτλο “Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας” των ισχυουσών διατάξεων του δημοτικού και κοινοτικού κώδικα, όπως τροποποιήθηκαν και συμπληρώθηκαν
Π.Δ. 410/1995
Κωδικοποίηση σε ενιαίο κείμενο νόμου, με τίτλο "Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας" των ισχυουσών διατάξεων του Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικα όπως τροποποιήθηκαν και συμπληρώθηκαν
Ν. 3463/2006, ΦΕΚ-114 Α’,άρθρο δεύτερο: Από την έναρξη ισχύος του παρόντος, σύμφωνα με το άρθρο τέταρτο και με την επιφύλαξη των παραγράφων 3 και 4 του άρθρου 273, καθώς και των ειδικών ρυθμίσεων του παρόντος, καταργείται το π.δ. 410/1995 (ΦΕΚ 231 Α΄), καθώς και κάθε άλλη γενική ή ειδική διάταξη αντίθετου περιεχομένου
ΝΣΚ/71/2004
Κήρυξη εκπτώτου από τον Γενικό Γραμματέα Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας του Δημάρχου Βεγορίτιδος, λόγω ασυμβιβάστου στο πρόσωπό του, κατ’ άρθρο 47 παρ.2 και 8 του Δ.Κ.Κ.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή
Υφίσταται ασυμβίβαστο, κατ’ άρθρο 47 παρ.2 και 8 του ΠΔ 410/1995 «Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας» (Α’ 231), στο πρόσωπο Δημάρχου, ο οποίος είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, διευθύνων σύμβουλος και μέτοχος ανώνυμης εταιρίας, με την οποία ο Δήμος συνήψε συμβάσεις, το οικονομικό αντικείμενο των οποίων υπερέβαινε το ποσό του 1.000.000 δραχμών. Συνεπώς, ο Γενικός Γραμματέας Περιφέρειας υποχρεούται να εκδώσει την προβλεπόμενη από την διάταξη του άρθρου 50 του ως άνω ΠΔ 410/1995 πράξη περί εκπτώσεως του Δημάρχου από το αξίωμά του.
ΝΣΚ/302/2002
Δημόσιοι υπάλληλοι. Μετάταξη σε συμβούλια περιοχής που μετατράπηκαν σε συνδέσμους ΟΤΑ. Μισθοδοσία τους.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή
Σύμφωνα με τις παρ.16 και 17 του άρθρου 115 του ΠΔ 30/1996 (Κώδικας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης) η δαπάνη μισθοδοσίας του προσωπικού που μετατάσσεται σε συμβούλιο περιοχής του άρθρου 214 του ΠΔ 410/1995 (Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας) βαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό. Τα συμβούλια περιοχής του άρθρου 214 του ΠΔ 410/95 μετατράπηκαν αυτοδικαίως σε συνδέσμους ΟΤΑ του άρθρου 206 του ίδιου ΠΔ και ακολούθως καταργήθηκαν και απορροφήθηκαν από τους αντίστοιχους ΟΤΑ στους οποίους μεταφέρθηκε αυτοδικαίως το προσωπικό εκείνων. Ενόψει του ότι κατά ρητή πρόβλεψη του άρθρου 16 παρ.6 και 7 του Ν 2539/1997, οι ΟΤΑ υπεισέρχονται σε όλα τα δικαιώματα και υποχρεώσεις των συνδέσμων ΟΤΑ, η μισθοδοσία του προσωπικού που είχε μεταταχθεί κατά το άρθρο 115 του ΠΔ 30/96 σε σύνδεσμο ΟΤΑ (πρώην συμβούλιο περιοχής) και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στον ΟΤΑ που απορρόφησε το σύνδεσμο ΟΤΑ εξακολουθεί να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.
ΑΠ/712/2013
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ- ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΟΤΑ:..κατά τη συζήτηση της αναίρεσης, το αναιρεσείον, ζήτησε, .. την αναίρεση της προσβαλλόμενης απόφασης, με την επίκληση, ότι η ένδικη αξίωση των αναιρεσίβλητων, παρεγράφη κατ' άρθρο 90 ν. 2362/1995, εφόσον παρήλθε διετία από τότε που γεννήθηκε μέχρι την άσκηση της αγωγής, προκειμένου δε να θεμελιώσει το παραδεκτό του, για πρώτη φορά, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, προταθέντος ισχυρισμού, επικαλείται ότι ο καταλυτικός της αξίωσης των αναιρεσίβλητων ισχυρισμός του, περί παραγραφής, στη συγκεκριμένη περίπτωση, λαμβάνεται υπόψη αυτεπαγγέλτως από τα δικαστήρια και αφορά τη δημόσια τάξη. Όμως, ο ισχυρισμός αυτός είναι απαράδεκτος, προεχόντως, διότι δεν προβλήθηκε ως λόγος αναίρεσης, με το δικόγραφο της αναίρεσης, ανεξαρτήτως του ότι, είναι μεν από εκείνους οι οποίοι, κατ' εξαίρεση, λαμβάνονται υπόψη από τα δικαστήρια της ουσίας, και χωρίς να προταθούν, όχι όμως και από τον Άρειο Πάγο, ειδικώς δε στην προκειμένη περίπτωση, ο ίδιος ισχυρισμός δεν αφορά τη δημόσια τάξη. Κατά συνέπεια, πρέπει να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης και να κκαταδικασθεί το αναιρεσείον, ως ηττώμενο, στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσίβλητων, μειωμένα, σύμφωνα με τα άρθρα 176, 183 ΚΠολΔ και 281 του ν. 3463/2006 (Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας), όπως ειδικότερα ορίζονται στο διατακτικό.