Η απόφαση 989 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή φαρμακείου κατά δύο οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ για τις φορολογικές περιόδους 01/01/2020–31/12/2020 και 01/01/2021–31/12/2021. Ο έλεγχος διαπίστωσε μετατόπιση εκροών από τους υψηλότερους συντελεστές ΦΠΑ (13% και 24%) στον χαμηλότερο (6%), με αποτέλεσμα τη χρέωση κύριου φόρου και προστίμων συνολικού ύψους €9.431,20 (2020) και €4.912,30 (2021). Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί απουσίας διαχωρισμού σε λιανικές/χονδρικές πωλήσεις (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.) και περί λανθασμένης εκτίμησης των αποθεμάτων της αποθήκης, κρίνοντας ότι η προβλεπόμενη μέθοδος ελέγχου δεν απαιτεί διαχωρισμό πωλήσεων και ότι τα στοιχεία που προσκόμισε η επιχείρηση δεν αρκούσαν για να ανατρέψουν το βάρος της απόδειξης των διαφορών.

Η απόφαση 579/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2021 και 2022 από τη Δ.Ο.Υ. Δράμας. Η φορολογική αρχή προσδιόρισε τα εισοδήματα του φαρμακοποιού για το 2022 με έμμεσες τεχνικές (αρχή των αναλογιών), καθώς οι δηλωθείσες δαπάνες διαβίωσης υπερέβαιναν τα εισοδήματα. Η ΔΕΔ έκρινε νόμιμη την εφαρμογή του μέσου περιθωρίου κέρδους 28% επί των φαρμάκων, απορρίπτοντας τον ισχυρισμό περί λανθασμένης μεθοδολογίας και μη χρήσης της «κλειστής αποθήκης». Απέρριψε επίσης ισχυρισμούς περί μη τήρησης της διαδικασίας ακρόασης και μη αναγνώρισης δαπανών (καύσιμα, ελαστικά, φιλοξενία, βιβλία), κρίνοντάς τες ως προσωπικές καταναλωτικές δαπάνες, μη εκπεστέες. Καταλογίστηκε συνολικά φόρος και πρόστιμα ύψους €1.083,40 για το 2021, €98.055,96 για το 2022 (εισόδημα), και €33.772,05 για το 2022 (ΦΠΑ).

Πρόκειται για την Απόφαση 1041 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), η οποία εκδόθηκε μετά από ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Οι προσβαλλόμενες πράξεις καταλόγιζαν χρεωστικές διαφορές φόρου και πρόστιμα, συνολικού ύψους 19.633,14€ (εισόδημα) και 9.977,76€ (ΦΠΑ), λόγω της μη αναγνώρισης ως εκπεστέων δαπανών της καθαρής αξίας και του ΦΠΑ αντίστοιχα, έξι (6) εικονικών φορολογικών στοιχείων. Η προσφεύγουσα πρόβαλε τον ισχυρισμό της παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι παρόλο που οι πράξεις αναρτήθηκαν στις 27/12/2024, η νόμιμη κοινοποίηση με ψηφιακά μέσα συντελέστηκε στις 07/01/2025, δηλαδή μετά την παρέλευση της πενταετούς προθεσμίας παραγραφής (31/12/2024). Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ έκανε δεκτή την ενδικοφανή προσφυγή και ακύρωσε τις προσβαλλόμενες πράξεις.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός αρχιτέκτονα μηχανικού κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ (2021) και επιβολής προστίμου (2020) της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Τα αρχικά ευρήματα του ελέγχου βασίστηκαν σε έμμεσες τεχνικές (Ανάλυση Ρευστότητας) λόγω ανεπαρκούς δηλωθέντος εισοδήματος. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα περί εσφαλμένου υπολογισμού οικογενειακών δαπανών, της δυνατότητας κατοχής μετρητών €20.000, και της κατανομής δαπανών θέρμανσης. Έκανε δεκτό μόνο τον ισχυρισμό για εκπεσιμότητα ορισμένων δαπανών συνολικής καθαρής αξίας €1.251,34, καθώς έκαστο στοιχείο ήταν κάτω των €500. Κατόπιν επανυπολογισμού, η ΔΕΔ τροποποίησε την οριστική πράξη προσδιορισμού φόρου εισοδήματος 2021, αλλά επικύρωσε τις πράξεις ΦΠΑ 2021 και Προστίμου 2020.

Η απόφαση 147/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων προσδιορισμού φόρου (εισοδήματος, ΦΠΑ) και επιβολής προστίμων (ΦΠΑ, ΚΒΣ) για τη χρήση 2009 (οικονομικό έτος 2010), λόγω λήψης εικονικών φορολογικών στοιχείων. Η Δ.Ε.Δ. έκανε μερική αποδοχή της προσφυγής. Απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής για τον φόρο εισοδήματος και το πρόστιμο ΚΒΣ, δεχόμενη τη δεκαετή παραγραφή λόγω συμπληρωματικών στοιχείων (31/12/2020), και επικύρωσε την οριστική πράξη φόρου εισοδήματος ύψους 12.052,32 €. Ωστόσο, ακύρωσε τις πράξεις προσδιορισμού ΦΠΑ (9.939,00 €) και επιβολής προστίμου ΦΠΑ (1.995,00 €) λόγω παραγραφής πενταετίας (31/12/2015), καθώς δεν είχε εκδοθεί αρχική πράξη ΦΠΑ. Επίσης, η πράξη επιβολής προστίμου Κ.Β.Σ. τροποποιήθηκε σε 2.500,00 € (από 8.400,00 €) βάσει των ευμενέστερων διατάξεων του Ν.4174/2013, σύμφωνα με τη νομολογία του ΣτΕ 2319/2021. Τέλος, απέρριψε τους ισχυρισμούς περί μη εικονικότητας και καλής πίστης του προσφεύγοντα.

Η απόφαση (355/2025) της ΔΕΔ αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α. και προστίμου για το έτος 2019, που εκδόθηκαν από το Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. Η ΔΕΔ ακυρώνει τους καταλογισμούς που σχετίζονται με τη φερόμενη υποτιμολόγηση παροχής υπηρεσιών (ύψους 49.324,28 €), κρίνοντας ότι ο έλεγχος δεν συμμορφώθηκε με προηγούμενη ακυρωτική απόφαση της ΔΕΔ (06-11-2023) και οι καταλογισμοί τυγχάνουν αναιτιολόγητοι. Ως εκ τούτου, οι Οριστικές Πράξεις Διορθωτικού Προσδιορισμού Φ.Π.Α. και Επιβολής Προστίμου ακυρώνονται. Ωστόσο, η ΔΕΔ απορρίπτει τον ισχυρισμό του προσφεύγοντος σχετικά με τη μη αναγνώριση δαπανών ύψους 152.928,00 € προς αλβανικές εταιρείες (που εδρεύουν σε κράτος με προνομιακό φορολογικό καθεστώς), καθώς δεν αποδείχθηκε το πραγματικό και συνήθες των συναλλαγών. Κατά συνέπεια, η Οριστική Πράξη Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος τροποποιείται, με τη συνολική διαφορά στη φορολογία εισοδήματος να διαμορφώνεται στις 166.073,22 €.

Η απόφαση 763/05-05-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 10-01-2025. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τις εκθέσεις μερικού φορολογικού ελέγχου εισοδήματος και ΦΠΑ της Δ.Ο.Τ. Κατερίνης, οι οποίες αφορούσαν τα φορολογικά έτη 2020 και 2021. Ο έλεγχος είχε διαπιστώσει λογιστικές διαφορές ύψους 33.837,63€ για το 2020 και 118.894,07€ για το 2021, οδηγώντας σε διορθωτικό προσδιορισμό φόρου. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη επειδή οι εκθέσεις ελέγχου και οι προσωρινοί διορθωτικοί προσδιορισμοί φόρου αποτελούν προπαρασκευαστικές πράξεις και όχι εκτελεστές διοικητικές πράξεις, κατά των οποίων δεν επιτρέπεται η άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας.

Η Απόφαση 106/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής επιχείρησης κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020. Η ΔΕΔ αποδέχθηκε εν μέρει τον 1ο λόγο, αναγνωρίζοντας ορισμένα τιμολόγια συνολικής καθαρής αξίας 4.253,00 ευρώ ως εκπιπτόμενες δαπάνες, ενώ απέρριψε άλλα λόγω ανεπαρκούς προσδιορισμού των παρασχεθεισών υπηρεσιών ή έκδοσής τους εκτός της εποχικής λειτουργίας της επιχείρησης. Ο 2ος λόγος, σχετικά με τις ενδοκοινοτικές αποκτήσεις υπηρεσιών ύψους 140.931,26 ευρώ, έγινε δεκτός, καθώς ο αναλογών ΦΠΑ εξουδετερώνεται ως λογιστική τακτοποίηση. Αντιθέτως, ο 3ος λόγος περί μη εξόφλησης μισθωμάτων του 2020 απορρίφθηκε λόγω έλλειψης αποδεικτικών. Η απόφαση οδήγησε στην τροποποίηση των πράξεων φόρου εισοδήματος 2019 και ΦΠΑ 2019, και στην επικύρωση των πράξεων για το 2020.

Η Απόφαση 296/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αποδέχεται εν μέρει την ενδικοφανή προσφυγή μιας ομόρρυθμης εταιρίας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος/ΦΠΑ/προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2020, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου. Οι πράξεις βασίστηκαν σε δεδομένα της ΑΑΔΕ για αδήλωτα έσοδα από πλατφόρμες μίσθωσης ακινήτων και στην απόρριψη δαπανών λόγω αρχικής μη προσκόμισης λογιστικών αρχείων. Η προσφεύγουσα προσκόμισε εκ των υστέρων πρόσθετα στοιχεία και βιβλία, με αποτέλεσμα την αναπομπή της υπόθεσης και την έκδοση συμπληρωματικών εκθέσεων ελέγχου. Η ΔΕΔ τροποποιεί τις πράξεις ΦΠΑ 2018, Φόρου Εισοδήματος 2019 και ΦΠΑ 2019, μειώνοντας τα καταλογισθέντα ποσά, βάσει των νέων στοιχείων, αλλά επικυρώνει τις πράξεις Φόρου Εισοδήματος 2018, Φόρου Εισοδήματος 2020, ΦΠΑ 2020 και το πρόστιμο του άρθρου 54 για το 2023.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από επιχείρηση αρτοποιίας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε την απόρριψη δαπανών, ισχυριζόμενη ότι είχε εξοφλήσει τραπεζικά αγορές, μισθοδοσία και ενοίκια, τα οποία αρχικά είχαν απορριφθεί. Ο έλεγχος εφάρμοσε τη μέθοδο της Ανάλυσης Ρευστότητας, μια έμμεση τεχνική προσδιορισμού εισοδήματος, επειδή διαπιστώθηκε η πλήρωση των προϋποθέσεων. Κατόπιν συμπληρωματικών επαληθεύσεων, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών διαπίστωσε ότι τα νέα στοιχεία είτε είχαν ήδη ληφθεί υπόψη είτε δεν τεκμηρίωναν πλήρως τις δαπάνες. Εφόσον το φορολογητέο εισόδημα προσδιορίστηκε ορθώς ως το μεγαλύτερο ποσό που προέκυψε από την έμμεση τεχνική, η προσφυγή απορρίφθηκε, επικυρώνοντας τις αρχικές οφειλές ύψους €3.472,53 για το 2019 και €10.810,56 για το 2020.