Η απόφαση 1042/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή φορολογουμένης κατά πράξης προσδιορισμού φόρου εισοδήματος ύψους 1.919,54 € για το φορολογικό έτος 2023, ο οποίος βασίστηκε στο ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα επιχειρηματικής δραστηριότητας σύμφωνα με τα άρθρα 28Α-28Γ του Ν. 4172/2013. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση, επικαλούμενη αντικειμενικούς λόγους αδυναμίας άσκησης δραστηριότητας λόγω εγκυμοσύνης και τοκετού (3/6/2023). Η ΔΕΔ έκρινε ότι η φορολογούμενη δεν προσκόμισε τα προβλεπόμενα δικαιολογητικά για την εγκυμοσύνη (βεβαίωση από ΗΓΙΚΑ ή δημόσιο νοσοκομείο) και επιπλέον εξέδωσε τρία τιμολόγια παροχής υπηρεσιών μετά την ημερομηνία τοκετού (26/06/2023, 25/09/2023, 02/11/2023), γεγονός που καταρρίπτει τον ισχυρισμό της περί αντικειμενικής αδυναμίας. Συνεπώς, η Φορολογική Διοίκηση ενήργησε ορθά και νόμιμα, διατηρώντας την αρχική υποχρέωση.

Η απόφαση 974/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής φορολογουμένης κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (με τόκους εκπρόθεσμης καταβολής) και κατά πράξης επιβολής προστίμου 100,00€ για το φορολογικό έτος 2018. Η φορολογούμενη υπέβαλε εκπρόθεσμα τροποποιητική δήλωση (27.12.2024) μετά την αρχική της δήλωση (04.04.2019), καθώς ο εργοδότης της ανάρτησε εκπρόθεσμα (27.06.2019) βεβαίωση αποδοχών που αφορούσε ασφάλισμα ομαδικού συνταξιοδοτικού συμβολαίου, χωρίς εκείνη να ενημερωθεί. Η ΔΕΔ έκρινε βάσιμους τους ισχυρισμούς της, αποδεχόμενη ότι η τροποποιητική δήλωση υποβλήθηκε εκπρόθεσμα χωρίς υπαιτιότητα της προσφεύγουσας. Συνεπώς, ακυρώθηκε το πρόστιμο των 100,00€ και τροποποιήθηκε η πράξη προσδιορισμού φόρου, χαρακτηρίζοντας την τροποποιητική δήλωση ως εμπρόθεσμη (ή εκπροθέσμως υποβληθείσα άνευ υπαιτιότητας).

Η απόφαση 591/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της φορολογουμένης κατά της απόφασης απόρριψης της Δ.Ο.Υ. Έδεσσας. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα, ύψους 14.534,52 €, που της επιβλήθηκε για το φορολογικό έτος 2023, επικαλούμενη λόγους ανωτέρας βίας. Συγκεκριμένα, ανέφερε σοβαρά προβλήματα υγείας του συζύγου της με αναπηρία 67%, τα οποία την εμπόδιζαν να εργάζεται συνεχώς. Η ΔΕΔ επικύρωσε την απορριπτική απόφαση, κρίνοντας ότι ο επικαλούμενος λόγος δεν περιλαμβάνεται στους αντικειμενικούς λόγους αμφισβήτησης του άρθρου 28Α παρ. 3 του Ν.4172/2013, ούτε και στις περιπτώσεις μειώσεων των άρθρων 28Β, 28Γ και 28Δ. Τονίστηκε, επίσης, ότι η προσφεύγουσα δεν είχε επιλέξει τη διαδικασία αίτησης ελέγχου για ιδιαίτερους λόγους (άρθρο 28Α παρ. 4) κατά την υποβολή της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος.

Η απόφαση 24 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της φορολογουμένης κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμου (100,00€ έκαστη) της Δ.Ο.Υ. ΕΔΕΣΣΑΣ. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν λόγω εκπρόθεσμης υποβολής αρχικής και τροποποιητικής δήλωσης φόρου κληρονομιάς, καθώς η καταληκτική ημερομηνία υποβολής ήταν η 27η/08/2019, ενώ οι δηλώσεις υποβλήθηκαν το 2024. Η φορολογούμενη ζήτησε την ακύρωση ισχυριζόμενη ότι δεν επιβάλλεται πρόστιμο για εκπρόθεσμες δηλώσεις με μικρό ποσό φόρου και ότι το μέτρο ήταν δυσανάλογο. Η ΔΕΔ έκρινε ορθή την επιβολή των προστίμων, καθώς οι επικαλούμενες διατάξεις τέσσερα τα όρια μη επιβολής δεν αφορούσαν τη φορολογία κεφαλαίου, απορρίπτοντας ως αβάσιμους τους ισχυρισμούς περί παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας και της χρηστής διοίκησης.

Η απόφαση 54/14.01.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 της ΔΟΥ Βόλου. Η προσφεύγουσα ζήτησε την τροποποίηση της πράξης, καθώς της είχε προσδιοριστεί ελάχιστο ποσό καθαρού εισοδήματος €10.920,00 από επιχειρηματική δραστηριότητα χωρίς τη μείωση. Ισχυρίστηκε ότι δικαιούται μείωση κατά το ήμισυ επειδή η κύρια κατοικία της και η έδρα της δραστηριότητάς της βρίσκονται σε οικισμό με πληθυσμό μικρότερο των 500 κατοίκων (συγκεκριμένα στους ...., με μόνιμο πληθυσμό 122 ατόμων). Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι τα στοιχεία της δήλωσης εισοδήματος και τα προσκομιζόμενα δικαιολογητικά επιβεβαιώνουν ότι πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 28Γ παρ. 3 του ν. 4172/2013. Ως εκ τούτου, η ενδικοφανής προσφυγή έγινε δεκτή και το ελάχιστο ποσό καθαρού εισοδήματος μειώνεται κατά το ήμισυ, οδηγώντας σε τροποποίηση της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου.

Η απόφαση 147/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εξετάζει την προσφυγή φορολογουμένης κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2014, που προέκυψε από τεκμήριο απόκτησης περιουσιακών στοιχείων (αγορά μεριδίων αλλοδαπών ΟΣΕΚΑ). Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό της περί παραγραφής λόγω διαπίστωσης φοροδιαφυγής που υπερβαίνει τα όρια των €100.000. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό περί δωρεάς των χρημάτων από τους γονείς της, κρίνοντας τον αναπόδεικτο. Παρόλα αυτά, η ΔΕΔ έκανε μερικώς δεκτό τον ισχυρισμό της φορολογουμένης για εσφαλμένη εκτίμηση του ύψους των αγορών λόγω ενδιάμεσης πώλησης και επαναγοράς τίτλων. Κατόπιν αυτού, το μη καλυφθέν ποσό τεκμηρίου προς καταλογισμό μειώθηκε από €4.085.717,42 σε €2.585.714,42, οδηγώντας σε μερική τροποποίηση της προσβαλλόμενης πράξης.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή φορολογουμένου κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Ο προσφεύγων ζητούσε μείωση 50% στο ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα, επικαλούμενη την ιδιότητα του γονέα μονογονεϊκής οικογένειας. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι βάσει της συμβολαιογραφικής πράξης συναινετικής λύσης γάμου, η γονική μέριμνα και η επιμέλεια του ανήλικου τέκνου είχαν ανατεθεί από κοινού και στους δύο γονείς. Κατά την κρίση της ΔΕΔ, η ιδιότητα του μονογονέα για τη χορήγηση της έκπτωσης απαιτεί την κατ' αποκλειστικότητα άσκηση της επιμέλειας. Συνεπώς, εφόσον δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις, ο τελικός φόρος παρέμεινε στο χρεωστικό ποσό των 3.673,76€.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως άνευ αντικειμένου. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου για το φορολογικό έτος 2023, καθώς φορολογήθηκε βάσει ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (10.512,64€). Ισχυριζόταν ότι, λόγω του ότι εξασκούσε το επάγγελμα της λογίστριας σε οικισμό με πληθυσμό 50 κατοίκων, δικαιούταν μείωση 50% του ελαχίστου εισοδήματος, σύμφωνα με το άρθρο 28Γ παρ. 3 του ΚΦΕ. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών διαπίστωσε ότι εκδόθηκε νέα πράξη προσδιορισμού φόρου (13.2.2025), κατόπιν αλλαγής των στοιχείων της έδρας της προσφεύγουσας, η οποία εφάρμοσε τη μείωση 50%, προσδιορίζοντας το ελάχιστο εισόδημα στα 5.256,32€. Συνεπώς, εφόσον το αίτημά της ικανοποιήθηκε πλήρως, η ενδικοφανής προσφυγή απορρίφθηκε ως άνευ αντικειμένου.

Η απόφαση 223/05.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός ατομικού επιχειρηματία παροχής υπηρεσιών τυχερών παιχνιδιών κατά πράξεων οριστικού διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2020. Οι προσβαλλόμενες πράξεις της Δ.Ο.Υ. Πατρών δημιουργήθηκαν λόγω μη αναγνώρισης δαπανών (όπως καύσιμα και είδη διατροφής) ως εκπιπτόμενες. Η ΔΕΔ αποδέχτηκε την προσφυγή και ακύρωσε τις πράξεις για λόγους τυπικής πλημμέλειας. Κρίθηκε βάσιμος ο ισχυρισμός του προσφεύγοντα περί ανύπαρκτης και ανεπαρκούς αιτιολογίας στην έκθεση ελέγχου της Δ.Ο.Υ. Πατρών, καθώς αυτή υιοθέτησε τα πορίσματα άλλης υπηρεσίας χωρίς επαρκείς δικές της επαληθεύσεις και παρουσίασε αναντιστοιχία στο σκεπτικό της. Η αρμόδια φορολογική αρχή εντέλλεται να ενεργήσει εκ νέου, τηρώντας τη νόμιμη διαδικασία.

Η Απόφαση 46 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας φορολογουμένης κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου για το φορολογικό έτος 2023, που εκδόθηκε από την Δ.Ο.Υ. Τρίπολης. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την εφαρμογή του τεκμηρίου του ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (άρθρα 28Α-28Δ Ν. 4172/2013), ισχυριζόμενη ότι έγινε λανθασμένος υπολογισμός του συνολικού χρόνου άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητος (19 έτη αντί 3,5 ετών). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, καθώς η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος (συμπλήρωση κωδικού 444 για τη διενέργεια ελέγχου). Τέλος, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος των συνταγματικών και υπερνομοθετικών διατάξεων που επικαλέστηκε η προσφεύγουσα ανήκει στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων.