Η απόφαση 362/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής ενός φυσικού προσώπου και την ακύρωση της Πράξης Εκτιμώμενου Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2019. Η φορολογική αρχή είχε προσδιορίσει κύριο φόρο εισοδήματος και εισφορά αλληλεγγύης (συνολικά 21.575,80€) με βάση εισοδήματα από μισθωτές υπηρεσίες στη Ρουμανία. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος Ρουμανίας το 2019, προσκομίζοντας πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας, άδειες παραμονής και στοιχεία εργασίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων ήταν φορολογικός κάτοικος Ρουμανίας και, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4172/2013 και τη Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας Ελλάδας-Ρουμανίας, δεν φορολογείται στην Ελλάδα για εισόδημα αλλοδαπής προέλευσης.

Η Απόφαση 184 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αποδέχεται την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Πράξης Εκτιμώμενου Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος Φυσικών Προσώπων του ΚΕΦΟΔΕ ΑΤΤΙΚΗΣ, φορολογικού έτους 2019. Το ΚΕΦΟΔΕ είχε καταλογίσει φόρο 4.531,31 ευρώ για εισοδήματα (μισθούς 28.295,57 ευρώ) που ο προσφεύγων έλαβε από εταιρεία στη Ρουμανία και δεν είχε δηλώσει. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος Ρουμανίας από το 2005. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, με βάση τα προσκομισθέντα αποδεικτικά (πιστοποιητικά φορολογικής κατοικίας, σύμβαση εργασίας και κατοικίας), το κέντρο των ζωτικών συμφερόντων του βρισκόταν στη Ρουμανία, και συνεπώς πρέπει να χαρακτηριστεί ως φορολογικός κάτοικος Ρουμανίας. Ως αποτέλεσμα, η ΔΕΔ ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη και η οριστική φορολογική υποχρέωση για το 2019 ορίστηκε σε 0,00 ευρώ.

Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αποδέχθηκε την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου φορολογικού έτους 2023. Η πράξη είχε καταλογίσει φόρο ύψους 158.158,58€, προκύπτοντας από προστιθέμενη διαφορά αντικειμενικών δαπανών ύψους 377.860,41€, λόγω της αγοράς ακινήτου. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι είναι φορολογικός κάτοικος αλλοδαπής (Γαλλίας), έχοντας εκεί το κέντρο των ζωτικών της συμφερόντων, και δεν αποκτά εισόδημα στην Ελλάδα. Η ΔΕΔ, λαμβάνοντας υπόψη τα προσκομισθέντα δικαιολογητικά (όπως Πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας Γαλλίας και αποδεικτικά οικονομικών δεσμών), έκρινε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής της εξαίρεσης του άρθρου 33 περ. η' του ν. 4172/2013, περί μη εφαρμογής αντικειμενικών δαπανών σε μη κατοίκους που δεν αποκτούν εισόδημα στην Ελλάδα. Ως αποτέλεσμα, η πράξη ακυρώθηκε και η οριστική φορολογική υποχρέωση ορίστηκε σε 0,00€.

Η απόφαση 503/04.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (χρήση 2009) του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π., και επικυρώνει τη φορολογική οφειλή ύψους 607.854,74€. Ο καταλογισμός του φόρου (273.092,02€, πλέον προστίμων) βασίστηκε σε τραπεζικές πιστώσεις ύψους 705.230,05€ που κρίθηκαν ως αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος εξωτερικού (Μεγάλης Βρετανίας) και άρα φορολογείται μόνο για εισοδήματα πηγής Ελλάδας. Η ΔΕΔ απέρριψε αυτό τον ισχυρισμό, καθώς διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων δεν είχε προβεί ποτέ στις απαραίτητες διαδικασίες αλλαγής φορολογικής κατοικίας, παραμένοντας καταχωρημένος ως φορολογικός κάτοικος Ελλάδας.

Η Απόφαση 742/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Εκτιμώμενου Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος Φ.Π. φορολογικού έτους 2019 της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Η φορολογική αρχή είχε προσδιορίσει φόρο, θεωρώντας την προσφεύγουσα φορολογικό κάτοικο Ελλάδας, για εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες (23.345,94 ευρώ) που απέκτησε στη Ρουμανία, βάσει διασταυρώσεων δεδομένων. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι ήταν κάτοικος Ρουμανίας για το 2019 (προσκομίζοντας πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας, βεβαίωση εισοδήματος και στοιχεία διαμονής/εργασίας) και ότι το εισόδημα υπέκειτο σε αποκλειστική φορολόγηση στη Ρουμανία δυνάμει της Σύμβασης Αποφυγής Διπλής Φορολογίας Ελλάδας – Ρουμανίας (ν.2279/1955). Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι το κέντρο των ζωτικών συμφερόντων της προσφεύγουσας βρισκόταν στη Ρουμανία. Ως εκ τούτου, έγινε δεκτή η προσφυγή και διατάχθηκε η διενέργεια νέας εκκαθάρισης για το έτος 2019.

Η απόφαση 568 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2020, 2021, 2022 και 2024. Ο προσφεύγων ισχυριζόταν ότι ήταν φορολογικός κάτοικος Βουλγαρίας. Η ΔΕΔ επικύρωσε τις πράξεις του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π., κρίνοντας ότι ο προσφεύγων ήταν φορολογικός κάτοικος Ελλάδας, καθώς πληρούσε τα κριτήρια του άρθρου 4 του ν. 4172/2013 (παραμονή άνω των 183 ημερών, ύπαρξη κύριας κατοικίας, κέντρο ζωτικών συμφερόντων). Επικυρώθηκε η καταλογισθείσα προσαύξηση περιουσίας ύψους €4.000 για το 2020 και η επιβολή φόρου πολυτελούς διαβίωσης για την κατοχή αυτοκινήτων και σκάφους αναψυχής για τα έτη 2020, 2021 και 2022, καθώς και πρόστιμο μη ανταπόκρισης σε αίτημα πληροφοριών για το 2024.

Η απόφαση 1269/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής και την ακύρωση πράξης επιβολής προστίμου 100,00€ που επέβαλε ο Προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. Ξάνθης για το φορολογικό έτος 2023. Το πρόστιμο επιβλήθηκε σύμφωνα με το άρθρο 53 του ν. 5104/2024, λόγω μη ανταπόκρισης της προσφεύγουσας σε ηλεκτρονική ειδοποίηση της φορολογικής διοίκησης για προσκόμιση δικαιολογητικών σχετικά με δήλωση εισοδήματος που είχε υποβληθεί με επιφύλαξη. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα είναι φορολογικός κάτοικος εξωτερικού (Γερμανία) και, καθώς δεν προέκυψε ότι απέκτησε πραγματικό εισόδημα στην Ελλάδα για το 2023, δεν είχε υποχρέωση υποβολής δήλωσης. Για αυτόν τον λόγο, η πράξη επιβολής προστίμου ακυρώθηκε, υπό το πρίσμα της αρχής της χρηστής διοίκησης.

Η απόφαση 438/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Εκτιμώμενου Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φυσικών προσώπων για το φορολογικό έτος 2019, ύψους 63.778,73€. Η φορολογική αρχή είχε προχωρήσει σε εκτίμηση λόγω μη υποβολής δήλωσης, παρά το εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες στη Γερμανία. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος Γερμανίας για το 2019 και προσκόμισε σχετικά δικαιολογητικά, συμπεριλαμβανομένων πιστοποιητικών φορολογικής κατοικίας και συμβάσεων εργασίας. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι ο ισχυρισμός είναι βάσιμος, καθώς μάλιστα είχε ήδη αναγνωριστεί η φορολογική του κατοικία αλλοδαπής από τη Δ.Ο.Υ. Κατοίκων Εξωτερικού, εγκρίνοντας την υπαγωγή του στον ειδικό τρόπο φορολόγησης του άρθρου 5Γ του Ν. 4172/2013. Συνεπώς, η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται.

Η απόφαση 842/13.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή φορολογούμενου κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023, η οποία κατέληξε σε χρεωστικό ποσό 15.628,14€. Ο προσφεύγων, φορολογικός κάτοικος Ελλάδας, ζητούσε την πίστωση φόρου αλλοδαπής ύψους 9.199,58€, ο οποίος παρακρατήθηκε στη Γερμανία για εισόδημα από μισθωτή εργασία. Η φορολογική αρχή απέρριψε την αξίωση επειδή τα προσκομισθέντα δικαιολογητικά, παρότι μεταφρασμένα και θεωρημένα με σφραγίδα apostille (βεβαίωση από τον Γερμανό εργοδότη), δεν επαρκούσαν για την απόδειξη της καταβολής του φόρου. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι δεν προσκομίστηκε η απαραίτητη βεβαίωση από την αρμόδια φορολογική αρχή της Γερμανίας, σύμφωνα με την ΠΟΛ. 1026/2014, και απέρριψε τους ισχυρισμούς ως αναπόδεικτους.

Η Απόφαση 1174/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης επιβολής προστίμου ποσού 100,00€, λόγω εκπρόθεσμης υποβολής της αρχικής δήλωσης στοιχείων ακινήτων (Ε9) για το φορολογικό έτος 2024. Ο προσφεύγων, εξ αδιαθέτου κληρονόμος, υπέβαλε τη δήλωση στις 22.10.2024, ισχυριζόμενος ότι είναι φορολογικός κάτοικος εξωτερικού και είχε επαγγελματικές υποχρεώσεις στη Γερμανία. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, λαμβάνοντας υπόψη την ετήσια προθεσμία αποποίησης κληρονομιάς για κατοίκους εξωτερικού, η εμπρόθεσμη υποβολή του Ε9 έπρεπε να είχε γίνει έως τις 30.09.2024. Κατά συνέπεια, ο ισχυρισμός απορρίφθηκε και το πρόστιμο που επιβλήθηκε σύμφωνα με το άρθρο 53 παρ. 1δ του ν. 5104/2024 κρίνεται ορθό.