Η απόφαση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός συνεταιρισμού κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου της Δ.Ο.Υ. Κέρκυρας για τις φορολογικές περιόδους 2021 έως 2023. Ο συνεταιρισμός αμφισβητούσε τη μη αναγνώριση του ΦΠΑ εισροών, ο οποίος αφορούσε δαπάνες για την κατασκευή φωτοβολταϊκών σταθμών (επενδυτικά αγαθά), με αιτιολογία κυρίως την έλλειψη συγκεκριμένης έννομης σχέσης για τη χρήση των ακινήτων. Η ΔΕΔ, επικαλούμενη τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έκρινε ότι πληρούνταν οι βασικές προϋποθέσεις για τη γένεση του δικαιώματος έκπτωσης του ΦΠΑ. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ έκανε μερικώς δεκτή την προσφυγή: τροποποίησε τις πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ (αναγνωρίζοντας πλήρως το δικαίωμα έκπτωσης), αλλά απέρριψε τον λόγο που αφορούσε την ακύρωση του προστίμου ύψους 250,00 € για μη πλήρη παροχή στοιχείων.

Η απόφαση 488/31.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ενός συνεταιρισμού κατά πολλαπλών πράξεων της φορολογικής διοίκησης. Η προσφυγή στρεφόταν κατά ατομικής ειδοποίησης χρεών, ταμειακών βεβαιώσεων, οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (ΦΕ 2023) ύψους €26.396,23 και πράξης επιβολής προστίμου €500 (ΦΕ 2024). Η ΔΕΔ έκρινε ότι οι προσβολές κατά των ταμειακών πράξεων ήταν απαράδεκτες, καθώς ανάγονται στο στάδιο διοικητικής εκτέλεσης και επιλύονται με ανακοπή. Επιπλέον, η προσφυγή κατά των πράξεων προσδιορισμού φόρου και προστίμου κρίθηκε εκπρόθεσμη, καθώς υποβλήθηκε μετά την πάροδο της 30ήμερης προθεσμίας από την κοινοποίηση των πράξεων στις 29.10.2024, με αποτέλεσμα την συνολική απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής.

Η απόφαση 435 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμων των φορολογικών ετών 2019, 2020 και 2021. Οι πράξεις βασίστηκαν στη διαπίστωση αποκρυβείσας ύλης (αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας) μέσω της έμμεσης τεχνικής ανάλυσης ρευστότητας. Η ΔΕΔ δέχθηκε εν μέρει τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας μόνο για το φορολογικό έτος 2019, αναγνωρίζοντας λάθη στον υπολογισμό των προσωπικών δαπανών, μειώνοντας έτσι τη μη δηλωθείσα φορολογητέα ύλη από 53.605,17€ σε 39.209,86€ και το συνολικό φόρο για το 2019 από 30.219,25€ σε 20.739,91€. Οι πράξεις για τα έτη 2020 και 2021 επικυρώθηκαν.

Η απόφαση 493/31-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «… & ΣΙΑ Ε.Ε.» κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για τα φορολογικά έτη 2020 και 2021. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την εφαρμογή των έμμεσων τεχνικών ελέγχου (Αρχή των Αναλογιών) από τη Δ.Ο.Υ. Δράμας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 28 παρ.1 περ.β’ του ν.4172/2013 πληρούνταν, καθώς ο έλεγχος διαπίστωσε τη μη έκδοση φορολογικών στοιχείων λιανικών συναλλαγών (Α.Λ.Σ.) σε 26 τουλάχιστον περιπτώσεις το 2020 και 25 το 2021, γεγονός που αποδείχθηκε μέσω αντιπαραβολής των λιανικών πωλήσεων με τα δεδομένα συνταγογραφήσεων του Η.ΔΙ.Κ.Α. Ως εκ τούτου, επικυρώνονται οι συνολικές καταλογιζόμενες οφειλές φόρου και προστίμων, συμπεριλαμβανομένων συνολικών ποσών 10.256,81€ (ΦΕ 2020), 11.649,87€ (ΦΕ 2021), 3.353,03€ (ΦΠΑ 2020) και 4.865,97€ (ΦΠΑ 2021).

Η Απόφαση 296/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αποδέχεται εν μέρει την ενδικοφανή προσφυγή μιας ομόρρυθμης εταιρίας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος/ΦΠΑ/προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2020, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου. Οι πράξεις βασίστηκαν σε δεδομένα της ΑΑΔΕ για αδήλωτα έσοδα από πλατφόρμες μίσθωσης ακινήτων και στην απόρριψη δαπανών λόγω αρχικής μη προσκόμισης λογιστικών αρχείων. Η προσφεύγουσα προσκόμισε εκ των υστέρων πρόσθετα στοιχεία και βιβλία, με αποτέλεσμα την αναπομπή της υπόθεσης και την έκδοση συμπληρωματικών εκθέσεων ελέγχου. Η ΔΕΔ τροποποιεί τις πράξεις ΦΠΑ 2018, Φόρου Εισοδήματος 2019 και ΦΠΑ 2019, μειώνοντας τα καταλογισθέντα ποσά, βάσει των νέων στοιχείων, αλλά επικυρώνει τις πράξεις Φόρου Εισοδήματος 2018, Φόρου Εισοδήματος 2020, ΦΠΑ 2020 και το πρόστιμο του άρθρου 54 για το 2023.

Η απόφαση (187/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εξετάζει ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και εισοδήματος για τις φορολογικές περιόδους 2018 και 2019. Η ΔΕΔ αποδέχεται εν μέρει την προσφυγή. Συγκεκριμένα, κρίνει ως δικαιολογημένες μία κατάθεση μετρητών ύψους 9.950 € (λόγω ανάλωσης κεφαλαίου) και μικρότερα αναιτιολόγητα ποσά, μειώνοντας έτσι το συνολικό ποσό των αδιευκρίνιστων τραπεζικών καταθέσεων. Αυτή η τροποποίηση οδηγεί σε χαμηλότερο καταλογισμό φόρου εισοδήματος και προστίμων για τα έτη 2018 και 2019. Ωστόσο, η ΔΕΔ επικυρώνει τις πράξεις ΦΠΑ, κρίνοντας ότι οι δαπάνες από συναλλαγές με τον συγκεκριμένο εκδότη δεν ήταν νόμιμα τεκμηριωμένες, με συνέπεια την απόρριψη του σχετικού δικαιώματος έκπτωσης από τον ΦΠΑ.

Φορολογία. Ευθύνη ή μη του συνδίκου της πτώχευσης για την καταβολή στο Δημόσιο χρεών από Φ.Π.Α. πτωχεύσαντος συνεταιρισμού, τα οποία γεννήθηκαν σε χρόνο πριν τη κήρυξη του συνεταιρισμού σε πτώχευση.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Για χρέη από Φ.Π.Α. τα οποία γεννήθηκαν μέχρι την κήρυξη της πτώχευσης, ανεξαρτήτως του χρόνου βεβαίωσης αυτών, δεν ευθύνεται προς καταβολή τους ο σύνδικος της πτώχευσης παρά μόνο ο πτωχός και, εφόσον πρόκειται για νομικό πρόσωπο, και οι νόμιμοι εκπρόσωποί του κατά το χρόνο λύσης του νομικού προσώπου αλληλεγγύως και εις ολόκληρο με το υπόχρεο νομικό πρόσωπο. Ο σύνδικος της πτώχευσης ευθύνεται αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με τον πτωχό για χρέη από Φ.Π.Α. τα οποία γεννήθηκαν μετά την κήρυξη της πτώχευσης από υποκείμενες σε φόρο πράξεις του συνδίκου είτε κατά την εκκαθάριση της πτωχευτικής περιουσίας είτε όταν ο σύνδικος κατόπιν αδείας του πτωχευτικού δικαστηρίου (άρθρα 78 παρ.1 και 84 παρ.1 του Πτωχευτικού Κώδικα) συνεχίζει την επιχειρηματική δραστηριότητα του πτωχού.

Η απόφαση 206/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 έως 2021. Οι αρχικές πράξεις της ΔΟΥ Έδεσσας βασίστηκαν σε προσαύξηση περιουσίας από ανεξήγητες τραπεζικές πιστώσεις, απορρίπτοντας κέρδη ΟΠΑΠ και λογίζοντας παροχή σε είδος από δάνειο. Η ΔΕΔ αναγνώρισε ως δικαιολογημένα σημαντικά ποσά από κέρδη ΟΠΑΠ για τα έτη 2018, 2019 και 2021, μειώνοντας την προσαύξηση περιουσίας. Επίσης, απέρριψε την επιβολή φόρου για την παροχή σε είδος λόγω δανείου, καθώς δεν στοιχειοθετήθηκε η απαιτούμενη σχέση μεταξύ δανειστή και προσφεύγουσας. Η πράξη για το 2020 επικυρώθηκε. Ως αποτέλεσμα, οι πράξεις για το 2018, 2019 και 2021 τροποποιήθηκαν, οδηγώντας σε σημαντική μείωση της συνολικής φορολογικής υποχρέωσης.

Η απόφαση 800/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα έτη 2018 και 2019. Ο αρχικός έλεγχος βασίστηκε στις έμμεσες τεχνικές (αρχή των αναλογιών), καθώς το δηλωθέν εισόδημα του προσφεύγοντα (που ασκεί λιανικό εμπόριο) δεν επαρκούσε για την κάλυψη των προσωπικών δαπανών διαβίωσης. Διαπιστώθηκε μη έκπτωση δαπανών, κυρίως λόγω μη διατραπεζικής εξόφλησης μισθοδοσίας και αγορών άνω των 500€. Η ΔΕΔ έκανε δεκτό τον ισχυρισμό του προσφεύγοντα για διπλή καταχώριση ορισμένων μη εκπιπτόμενων δαπανών στα λογιστικά ευρήματα, μειώνοντας τις τελικές λογιστικές διαφορές (π.χ., για το 2018 από 51.632,40€ σε 49.307,92€) και τροποποιώντας τις πράξεις φόρου εισοδήματος, ενώ επικυρώθηκαν οι πράξεις ΦΠΑ.

Η απόφαση 644/22.04.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων επιβολής προστίμου και διορθωτικού προσδιορισμού φόρων (εισοδήματος, ΦΠΑ) για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι αρχικές πράξεις της ΔΟΥ Κομοτηνής βασίστηκαν στη μη έκδοση φορολογικών στοιχείων εσόδων και στην εφαρμογή έμμεσων τεχνικών ελέγχου λόγω προσαύξησης περιουσίας. Η ΔΕΔ επικύρωσε τα πρόστιμα για μη έκδοση στοιχείων και τις πράξεις ΦΠΑ, ωστόσο τροποποίησε τις πράξεις φόρου εισοδήματος, μειώνοντας το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό. Η μείωση αυτή προήλθε κυρίως από τη μερική αναγνώριση δαπανών που είχαν απορριφθεί ως λογιστικές διαφορές και τη διόρθωση του φορολογητέου εισοδήματος λόγω παράλειψης συμψηφισμού ζημιάς χρήσης.